Japoński

ArturLG

Królik japoński jest rasą powstałą w drugiej połowie XIX wieku we Francji i poza swoją nazwą nie ma nic wspólnego z Japonią.Przodkowie tej rasy zostali odkryci przypadkowo przez jednego z miłośników hodowli królików w pewnym parku w Prowansji, gdzie żyły półdzikie króliki bez rasowe i mieszańce różnych ras w tym również króliki holenderskie trójbarwne. Barwa tych zwierząt była tak interesująca, że podjęto decyzję o stworzeniu na ich bazie nowej rasy. Pierwsze króliki japońskie były prezentowane w roku 1887, a w roku 1889 rasa ta została zgłoszona na światową wystawę w Paryżu pod nazwą Lapin Japonais (królik japoński), gdzie wzbudziła ogromne zainteresowanie hodowców. W krótkim czasie rozpoczął się eksport królików tej rasy do innych krajów, gdzie zachowano jego oryginalną nazwę.Wskutek wydarzeń z czasów drugiej wojny światowej w 1946r. w Anglii i USA zmieniona została nazwa tej rasy i do chwili królik japoński w tych krajach nosi nazwę harlequin (arlekin). Pierwsze króliki japońskie nie posiadały tak wyraźnej barwy jak te hodowane dziś. Często występowały w nich jasno zabarwione brzuch, obwódki oczne itp. Obecnie u królików japońskich często pojawiają się w barwie białe włosy na brzuchu, okolicach ogona i wewnętrznej stronie ud. Jest to pozostałość po przodkach m.in. trójbarwnych holenderskich. Korzenie dzisiejszych królików japońskich sięgają do królików z Francji, aczkolwiek egzystowały dawniej w różnych krajach króliki z porównywalną barwą i rysunkiem m.in. w Holandii, lecz nigdy nie poczyniono starań o utrwalenie z nich ras i w przebiegu lat króliki te wyginęły. Królik japoński w naszej części Europy uznany jest jedynie w barwie czarno-żółtej, dużo dalej w rozwoju tej rasy poszli hodowcy z Anglii i USA, gdzie królik ten hodowany jest w czterech odmianach barwnych tj. czarny, niebieski, brązowy (hawana) oraz liliowy. W każdej z wymienionych odmian zawsze barwę podstawową stanowi kolor żółty. W Anglii na bazie królika japońskiego powstała w ostatnich latach nowa rasa o nazwie "magpie" (sroka). U tej odmiany zamiast barwy żółtej podstawę stanowi barwa srebrzysto-biała. Królik magpie występuje w odmianach: czarnej, niebieskiej, brązowej (hawana) i liliowej. Posiada też identyczny rysunek i proporcje jak japoński. Hodowla królików japońskich jest dla hodowców dużym wyzwaniem ze względu na trudności związane z uzyskaniem potomstwa o barwie zbliżonej do ideału, co w praktyce jest niemożliwe, a z krzyżowania dwóch pięknie ubarwionych osobników nie uzyskamy automatycznie potomstwa o dobrej barwie, a niekiedy króliki o nieprawidłowej barwie mogą nam dać pięknie ubarwione zwierzęta. Dlatego hodowla królików japońskich może wielokrotnie rozczarować amatorów tej rasy, ale tym większa jest radość dla hodowcy z uzyskania potomstwa o barwie zbliżonej do wzorcowej. Królik japoński jest dość popularny na wystawach w Europie, gdzie dzięki swojemu nietypowemu ubarwieniu od lat posiada wierne grono sympatyków. A może wśród polskich hodowców królików znajdą się odważni i ambitni do chowu tej trudnej, ale jakże pięknej i oryginalnej rasy.
Opis rasy.
Rasa zaliczana do ras średnich. Idealna masa ciała 3,7-4,6 kg. Ciało średnio masywne, walcowate. Kark krótki. Głowa szeroka, okrągła, dobrze osadzona. U samic mniejsza. Uszy mięsiste, dobrze owłosione, na końcach ładnie zaokrąglone, o długości około 12 cm, okrywa włosowa gęsta i sprężysta. Długość okrywy 2,5-3 cm, barwa okrywy włosowej czarno-żółta, obie barwy wyraźne, czyste, oddzielające się do siebie. Uszy i głowa ubarwione symetrycznie i przeciwlegle, tj. czarna lewa połowa głowy i żółto zabarwione ucho lewe lub żółta prawa połowa głowy i czarno zabarwione ucho prawe. Pod czarną połową głowy pierś żółta, a kończyna czarna lub pod żółtą połową głowy pierś czarna , a kończyna żółta. Kończyna i połowa piersi mogą mieć identyczną barwę w przypadku kontrastu barwy z połową głowy. Na każdej stronie ciała powinny być cztery barwne pola o zabarwieniu przeciwlegle czarno-żółtym. Jeśli na jednej stronie ciała są trzy barwne pola, a na drugiej cztery lub więcej jest to dopuszczalne i nie jest wadą. Kolor oczu brązowy, pazurki rogowe z odcieniem, który odpowiada barwie danej kończyny.