Szynszyl Wielki (SzW)

ArturLG

Szynszyl Wielki to rasa wyhodowana w Anglii około 1920 roku przez Chrisa Wren, który kojarzył szynszyla małego z belgijskim olbrzymem. Króliki swą nazwę zawdzięczają barwie futra podobnej do okrywy włosowej małego gryzonia południowoamerykańskiego – szynszyla(Chinchilla laniger). Posiada szarą barwę włosów pokrywowych o odcieniu niebieskawym z ciemnymi i białymi wierzchołkami, które tworzą charakterystyczny woal. Jego uszy są ciemniejsze, czarno obramowane. Ciekawostką jest fakt, iż młode króliki rodzą się ciemne, a charakterystyczną barwę osiągają w wieku 2 tygodni. Dzięki tak cenionej barwie rasa ta szybko zyskała uznanie hodowców w wielu krajach. Z czasem zostały wyhodowane różne odmiany barwne, ale u nas w kraju rzadko się je spotyka. Szynszyl wielki w Polsce został zakwalifikowany do ras średnich, cec***e się dobrymi przyrostami a wydajność rzeźna wynosi około 55%.

Wygląd

Masa ciała
Najniższa dopuszczalna masa ciała królika w wieku 8 miesięcy i powyżej - 4,0 kg; najwyższa - 5,8 kg. Przy ocenie samic i samców na wystawie dopuszcza się masę ciała o 5% niższą niż podana w tabeli.

Budowa ciała
Harmonijna budowa ciała. Tułów długi walcowaty dobrze umięśniony. Przód i zad szeroki, partia grzbietowa mocno rozwinięta. Głowa osadzona mocno na krótkiej szyi. Kończyny silne, średnio długie. U samic starszych (ponad 1 rok) dopuszcza się małe, symetryczne podgardle. Ogon krótki, przylegający do tułowia.

Typ rasowy
Głowa krótka, u samców szeroka, lekko garbonosa. Uszy mięsiste, mocno osadzone, zakończone łyżeczkowato, o długości 14 cm. Zewnętrzna powierzchnia uszu równomiernie owłosiona.

Jakość okrywy włosowej (gęstość, sprężystość, jedwabistość)
Okrywa włosowa gęsta, sprężysta, jedwabista. Długość włosów pokrywowych około 3 cm.

Barwa okrywy włosowej
Barwa włosów pokrywowych szara o odcieniu niebieskawym z ciemnymi i białymi wierzchołkami (woal), jednolita na całym ciele. Klin karkowy mały w kolorze jasnoszarym. W partii brzusznej barwa włosów jaśniejsza. Uszy ciemne, czarno obramowane. Ogon od strony górnej czarny, przeplatany szarobiałymi włosami, od spodu biały.

Specyficzne cechy rasowe (barwa włosów podszyciowych, oczu i pazurków)
Barwa włosów podszyciowych ciemnoniebieska zajmuje około 2/3 długości włosa. Strefa środkowa około 7 mm barwy białoszarej. Nad strefą środkową czarny pas szerokości około 3 mm. Przy rozdmuchiwaniu okrywy wyraźnie widoczna strefowość w ubarwieniu włosów. Oczy ciemnobrązowe, barwa pazurków od brązowej do czarnej.

Wady dopuszczalne

Mniej harmonijna budowa ciała. Głowa i szyja wydłużona. Uszy delikatne, mało owłosione, o długości od 12 cm do 14 cm lub od 14 cm do 16 cm. Słabe, krótkie kończyny. Zbyt duże podgardle. Okrywa włosowa mniej gęsta, mniej sprężysta, włosy za cienkie lub za grube. Niewielkie odchylenia długości włosów pokrywowych w stosunku do standardowej długości 3 cm. Rozjaśnienie barwy na bokach i kończynach przednich. Znaczne rozjaśnienie woalu i włosów podszyciowych. Zbyt duży klin karkowy. Słabo zaznaczona czarna linia obramowania uszu. Lekkie zarudzenie okrywy włosowej. Małe odchylenia w barwie oczu i pazurków w stosunku do wymagań wzorca.

Wady niedopuszczalne

Masa ciała poniżej 4,0 kg lub powyżej 5,8 kg. Długość uszu poniżej 12 cm lub powyżej 16 cm. Uszy obwisłe. Wyraźne widoczne zażółcenie, zarudzenie, zbrązowienie. Brak wyraźnej strefowości. Barwa włosów podszyciowych biała. Barwa oczu inna niż ciemnobrązowa, pazurki białe.